เรื่องเล่าสั้นๆ อันทรงพลังนี้ ผมเองได้ยินตั้งแต่สมัยเริ่มทำงานใหม่ๆ เพราะมักจะอยู่ในหนังสือเกี่ยวกับการจัดการทั้งหลาย (รวมถึงหนังสือ Great by Choice ที่เขียนโดย Jim Collins – เทพอักษรแห่งฮาวทูธุรกิจ)
แวะมาบันทึก เพื่อเตือนใจว่า ควรเขียนบล็อกให้สม่ำเสมอหน่อยฮะ มีคนทวงแล้วเดือนนี้ 555
เรื่องเริ่มต้นในปี 1910
อะมุนด์เซน (Roald Amundsen) และ สก็อตต์ (Robert Falcon Scott) สองนักผจญภัยในวัยหนุ่ม ได้พาทีมของตน ออกเดินทางพิชิตขั้วโลกใต้ – ดินแดนที่ยังไม่เคยมีใครไปถึง – ด้วยยุทธวิธีที่แตกต่างกัน
ทีมอะมุนด์เซน – เดินทางทุกวัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แนวทางของทีมอะมุนด์เซน คือ เดินทาง 20 ไมล์ในทุกวัน ไม่ว่าสภาพดินฟ้าอากาศจะเป็นอย่างไร แม้วันอากาศดี สามารถเดินทางได้ไกลกว่า 20 ไมล์ ก็เลือกที่จะหยุดพัก เพื่อเก็บแรงไว้ในวันต่อๆ ไป
ทีมสก็อตต์ – ลุยเต็มที่ พักเต็มที่
แนวทางของทีมสก๊อตต์ คือ ในวันที่อากาศดี เดินทางไปให้ไกลที่สุด ในวันที่เลวร้าย พักและเก็บแรงไว้ก่อน เพื่อรอออกเดินทางในวันที่ฟ้าเปิดอีกครั้ง
ผลลัพธ์?
ทีมของอะมุนด์เซน ที่เน้นความสม่ำเสมอ – ไปถึงขั้วโลกใต้ก่อนและกลับมาอย่างปลอดภัยส่วนทีมของสก็อตต์ ที่เน้นลุยเต็มที่ – ตายกลางทาง ระหว่างเดินทางกลับบ้าน
คำอธิบายของเรื่องนี้ก็คือ ความสุขนั้นเกิดขึ้นในระหว่างที่เรากำลังเดินทางเข้าใกล้เป้าหมาย – ไม่ใช่แค่ตัวเป้าหมาย
การที่ได้ตื่นมาทุกเช้า แล้วพบว่าเรากำลังเข้าไปใกล้เป้าหมายมากกว่าเมื่อวาน จะทำให้ชีวิตมีพลัง สามารถฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ได้
การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง จึงไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงเรื่องใหญ่ๆ เป็นครั้งๆ แต่คือการทำอย่างสม่ำเสมอ ต่อเนื่อง ในทุกๆ วัน
เหมือนที่ทีมอะมุนด์เซนเลือกที่จะเดินทุกวัน – 20 ไมล์ อย่างสม่ำเสมอ
สนใจอ่านเพิ่มเติม?
- What the Race to the South Pole Can Teach You About How to Achieve Your Goals – อันนี้มีประเด็นที่หลากหลาย ทั้งเทคนิค / เทคโนโลยี / อุปนิสัย ของแต่ละทีม ที่ทำให้ผลลัพธ์ออกมาต่างกัน
- กฎ 20 ไมล์ ของคุณรุตม์ ที่เขียนบล็อกอย่างสม่ำเสมอมากๆ กราบคารวะ ?
