ทริปฮ่องกง มาเก๊า ดิสนีย์แลนด์

พาทีมงานไปทัศนาจร (Outing) ที่ฮ่องกงและมาเก๊า มีไกด์พาเที่ยวเพราะจะได้ไม่ต้องบริหารตารางเอง ประทับใจทั้งในแง่เกร็ดความรู้และการนำทีมไปมูแต่ละวัด

บางทรรศนะที่พบ

คนฮ่องกงหลายคนที่เจอนั้นไม่ชอบคนจีนและภาษาจีนกลาง พอน้องในทีมพูดจีนกลางใส่ เค้าตอบเป็นภาษาอังกฤษแทน
รวมถึงมองว่าตนเองเป็นผู้ดีอังกฤษมากกว่าคนเอเชียทั้งหลาย มองคนมาเก๊าว่าเป็นเศรษฐีใหม่บ้านนอกที่บังเอิญรวยจากบ่อน
แต่ผู้ดีอังกฤษก็ยังเข้าไม่ถึงอารยธรรมที่ฉีดตูด ดังนั้นการนำที่ฉีดตูดแบบพกพาไปด้วย ช่วยให้การเข้าห้องน้ำราบรื่นขึ้นมาก
คนฮ่องกงต้องแก่งแย่งแข่งขัน แต่ไม่แซงคิวเหมือนคนจีน (ผู้ดีอังกฤษอ่ะนะ)
อาหารในภัตตาคารประดิษฐ์ประดอยและอร่อยกว่าอาหารจีนที่เราคุ้นเคย เมนูที่มีหม่าล่าหลายเมนูทำได้เนียนมาก กินแล้วคิดถึงอาหารชาววังที่เอากะปิปลาร้ามาสร้างรสชาติผู้ดี
ผักในแต่ละเมนูสดมากและมีปราณ มะเขือเทศอร่อยแสงออกปาก
ป้ายลดราคาไม่เขียนว่าลด 20% แต่เขียนว่า ขาย 80% ถ้างง ให้คิดว่าอยู่ในหนังจีนกำลังภายใน แล้วเจ้าของร้านมาบอกว่า ราคาพิเศษสำหรับท่าน จ่ายข้ามา 8 ส่วน
คำว่าขอบคุณในภาษาจีนกวางตุ้งนั้นมี 2 แบบ คือ อึ่มกอย ที่ใช้ขอบคุณเมื่อได้รับบริการ กับ ตอแจ่ ที่ใช้ขอบคุณเมื่อได้รับสิ่งของ ความรู้ – ทำให้คิดว่าคนฮ่องกงให้ความสำคัญกับแรงงานไม่เท่าสิ่งของ อาจเพราะคนเยอะ แรงงานมีเยอะ ทรัพยากรมีน้อย
ในขณะที่คนไทยใช้ขอบคุณและขอบใจแยกตามลำดับชนชั้นแทน ไม่เกี่ยวกับของที่ได้รับ เพราะคนไทยจะมองโลกเหมือนหมา คือ ทุกคนมีลำดับชั้นสูงต่ำ ซึ่งอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้คนไทยไม่ทักกันเวลาอยู่ต่างประเทศ เพราะยังจัดลำดับชั้นไม่เสร็จ จัดลำดับชั้นเสร็จค่อยทักทายกันได้
การประท้วงจีนนั้นจบไปแล้ว ทั้งสั่งเก็บและฟ้องร้องผู้ปกครองในฐานะสมรู้ร่วมคิด ทำให้ผู้คนเลิกสนใจประชาธิปไตยและเอาตัวให้รอดแทน
ดิสนีย์แลนด์ไม่มีพลังเหมือนที่อเมริกาและญี่ปุ่น ฟังมิกกี้เมาส์พูดจีนแล้วรู้สึกช็อตฟีลนิดๆ
แต่วัดต่างๆ ที่ผู้คนไปมูกันนั้นมีพลังงานเยอะจริง โดยเฉพาะวัดหมั่นโหมวที่ไม่ได้อยู่ในตารางทัวร์ แต่ที่ปรึกษาทางจิตวิญญาณทักมาว่าให้ไป
ได้ของที่ระลึกมาหลายอย่าง ไกด์บอกว่าให้ “ขอ” แต่ส่วนตัวคิดว่ามันคือการ “ตั้งเป้าหมาย”
การเคารพเทพเทวดาก็เหมือนการติดตั้ง Web Application Firewall ให้เว็บไซต์ / การลง Anti Virus บน Windows / หรือการติดตู้แดงหน้าร้านทอง – นั่นคือการป้องกันปัญหาต่างๆ เพื่อให้ดำเนินชีวิตทางโลกได้อย่างราบรื่น – สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ที่พึ่งทางธรรมที่ช่วยยกระดับจิตใจได้เหมือนการปฏิบัติภาวนา
หากมองว่าสิงคโปร์คือเมืองตุ๊กตา มาเก๊าก็คือเมืองปลอม และฮ่องกงก็คือเมืองรูหนูผู้ดี … แต่เหม็นกลิ่นบุหรี่ไปหน่อยนะ